Jesień bez śliwkowych powideł?! Niemożliwe! Tak więc zakasałam rękawki, wypestkowałam gar śliwek i zaczęło się smażenie. Ja do powideł śliwkowych nie daję ani grama cukru, chociaż i z takimi wersjami się spotkałam. Po co? Przecież wysmażone śliwki mają tyle własnej słodyczy. Powidła smażę na raty po 2-3 godzinki przez 2-3 dni w zależności ile ich zmieszczę do gara. Jak już się usmażą, odparują, wkładam w słoiki i pasteryzuję w piekarniku. A zimą do białego sera, do murzynka albo do jedzenia łyżką ze słoika. Pycha.
o tak, powideł nie może zabraknąć! nie wyobrażam sobie nic lepszego do kanapki z ciemnego chleba z białym serem chociaż właśnie prosto ze słoika lubię wyjadać je najbardziej :-)
OdpowiedzUsuńAch, śliwkowe, moje ulubione! Też będę robić w tym tygodniu... ;) Spróbowałabym Twoich! :)
OdpowiedzUsuńPyszne brązowe słodkości! Biały ser z powidłami - mniammmm, placuszki różne z powidłami 2 x mniammmm, a ze słoiczka - małmazja! M.
OdpowiedzUsuńO tak, powidła śliwkowe to ja uwielbiam - jeść!! Pyszności!
OdpowiedzUsuńCiesze sie, ze i Ty robisz powidla bez dodawania cukru i innych cudow. Odrobinka cynamonu sprawia ze cudownie pachna!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam